Zoals de meeste studenten die voor de opleiding rechten kiezen, wist ik aanvankelijk niet welke richting ik uit wilde. Mijn interesses waren op dat moment zeer uiteenlopend. Met een diploma rechten op zak kan je elke kant uit dacht ik. Met de voorspelling in mijn jeugdjaren dat ik zeker advocaat zou worden, heb ik destijds vooral gelachen. Tijdens mijn rechtenstudie kreeg ik een beter beeld van de advocatuur en sprak deze mij steeds meer aan.
Na mijn rechtenstudie volgde ik een zomerstage bij het openbaar ministerie van Turnhout. De dag waarop ik in de mogelijkheid was mee te gaan naar een plaats delict naar aanleiding van een familiedrama staat nog steeds in mijn geheugen gegrift. Kort daarna kon ik bovendien de autopsies bijwonen hetgeen eveneens een leerrijke ervaring was.
Het is allerminst een saaie bureaujob. Elke dag ziet er anders uit en dat maakt het enorm boeiend. De afwisseling en onvoorspelbaarheid zullen voor anderen vaak een afschrikking zijn maar spreken mij erg aan: van rechtbank naar politiebureau, van griffie naar gevangenis…
Daarnaast geeft het helpen van mensen me veel voldoening, zowel slachtoffers als daders. Voor beiden is het vaak niet gemakkelijk om met hun advocaat te praten over de feiten waarvan ze het slachtoffer waren of die ze hebben gepleegd. Zeker niet als het de eerste keer is dat ze je zien. Ik vind het heel belangrijk dat mijn cliënt bij mij zijn hart kan luchten als dat nodig is. Samen bespreken we wat een gewenst en haalbaar resultaat is.
Er zijn twee zaken waar ik meteen aan denk. De eerste betreft de zaak van een cliënt die verdacht werd van betrokkenheid bij drugslabo’s. In eerste aanleg werd hij zonder bijstand van een advocaat veroordeeld tot een gevangenisstraf van 40 maanden waarvan 20 maanden met uitstel en een geldboete van 8.000,00 EUR. Na een grondige voorbereiding leidde onze aanpak voor het hof van beroep tot een vrijspraak. Wanneer ik mijn cliënt de dag van het arrest telefoneerde om het resultaat mee te delen, werd hij emotioneel. De reactie van de cliënt was voor mij mogelijk even veel waard als het resultaat.
In het tweede dossier heb ik een cliënte bijgestaan die werd verdacht van het versturen van dreigbrieven. Vanaf het eerste moment geloofde ik in haar onschuld. Na een nacht te hebben doorgebracht in de cel werd een contactverbod met haar echtgenoot opgelegd. Ze had het gevoel dat ze er helemaal alleen voor stond. Achteraf drukte ze mij op het hart dat ik haar door mijn aanpak had kunnen geruststellen. Uiteindelijk konden we de raadkamer ervan overtuigen dat ze niet betrokken was bij de feiten en werd ze buiten vervolging gesteld. Een mooi resultaat en een tevreden cliënte, dat is uiteindelijk waar ik het voor doe.
Deze keuze was zeer snel gemaakt. Tijdens mijn zomerstage zag ik geregeld medewerkers van Crimilex passeren op de zittingen van de correctionele rechtbank. Ze waren steeds goed voorbereid en hadden kennis van zaken. Als ik advocaat zou willen worden, dan zou het zo zijn. Mijn eerste sollicitatiebrief verzond ik dan ook zonder enige twijfel naar Crimilex, een kantoor waar mijn passie voor strafrecht zeker op zijn plaats zou zijn.
Wanneer ik iets doe, wil ik het goed doen en dat geldt zeker ook in mijn job. Een van de dingen die ik van Mr. Bielen heb geleerd is aan zelfreflectie doen. Hoe ging mijn pleidooi? Heb ik het juist aangepakt? Wat kan er beter? Die vragen hebben me echt geholpen om mezelf naar een hoger niveau te tillen. Dat is iets dat ik altijd zal willen blijven doen. Ik wil erop inzetten om op basis van ervaring door de jaren heen een persoonlijke touch te geven aan mijn pleidooien. Als ik even mag dromen, dan kijk ik ernaar uit om voor het eerst een assisenzaak te pleiten.