Wat was voor jou de reden om rechten te gaan studeren?

Ik ben rechten gaan studeren aan de KULeuven, maar nooit met de gedachte om de advocatuur in te gaan. Ik heb wel altijd interesse gehad in het strafrecht. Reeds vanop jonge leeftijd keek ik naar allerhande documentaires en tv-series die bij deze materie aanleunden.

Vooral de vraag waarom mensen (zware) feiten plegen intrigeert me. Wat zet hen ertoe aan? En hoe kan je dit in de maatschappij opvangen? Wat is een gepaste straf? Klinkt dat nu niet te veel als Jambers? (lacht)

Waarom strafrecht?

Die interesse is er altijd al geweest. Ik ben tijdens mijn studies ook actiever strafzaken beginnen opvolgen en combineerde dit met zomerstages bij advocatenkantoren. Ik kreeg de kans om mij in te lezen in dossiers - ook assisenzaken - en vervolgens die processen ook in de rechtbanken te gaan volgen. Ik had bovendien het geluk dat mijn stageplaats na mijn studies direct in een kantoor was dat vrijwel uitsluitend strafrechtzaken deed, waardoor ik me echt kan specialiseren in deze materie, wat enkel voordelen heeft.

Het voordeel voor mij persoonlijk aan het strafrecht is dat je echt voeling krijgt met verschillende lagen van de samenleving.

Hoe zie jij je job?

Een groot deel van de job is mensen gerust stellen. Niet alleen op juridisch vlak maar ook alle emoties die op zo’n moment meespelen. Stel je eens een moeder van twee kinderen voor die wordt meegenomen voor verhoor. Als advocaat bij een eerste verhoor krijg je dan ook vragen over wat er met de kinderen gaat gebeuren. Wie gaat die opvangen? Wie gaat de huisdieren eten geven? Hoe moet ik dat uitleggen aan mijn werkgever dat ik morgen niet kom opdagen? Daar moet je mee omgaan, want jij bent op dat moment hun eerste en enige contact met de buitenwereld.

Dossierkennis vind ik heel belangrijk in onze rol. Bij het pleiten in de rechtbank zie ik dat dossierkennis het haalt van de theatrale show die sommigen opvoeren. Wie zijn dossier goed kent, kan het kort en krachtig houden. Dat werkt voor iedereen ook aangenamer in de rechtbank. Dat de advocaat met het vurigste pleidooi het altijd haalt, is iets uit televisieseries.

Welke zaken zijn je bijgebleven?

Ik herinner me mijn allereerste Salduz-case nog levendig. Mijn eerste permanentieweek startte op vrijdag en die nacht om 2u werd ik reeds opgeroepen voor een verhoor na een gewelddadige homejacking. De verdachte had een vaste advocaat, maar die bleek niet beschikbaar te zijn. Op dat moment loopt een vertrouwelijk overleg moeilijk, aangezien je het vertrouwen nog moet winnen. Uiteindelijk is het toch goed verlopen, maar het was wel een sterke binnenkomer voor mijn verdere carrière.

De Salduz-bijstand vind ik een van de grote verbeteringen in justitie, de actieve rol van een advocaat bij een verhoor is cruciaal. Het was wel een hele aanpassing, want als ze je bellen, moet je alles laten vallen en dan kunnen het lange dagen zijn. Maar het blijft altijd nog een spannend moment. Mensen zijn immers gearresteerd, daardoor misschien niet in hun normale doen, soms ‘flippen’ ze door wat er gebeurt. En op dat moment heb jij als buitenstaander – de meesten hebben geen vaste advocaat – dertig minuten tijd om hun vertrouwen te winnen. In een confidentieel gesprek waarvan je niet weet of ze echt alles op tafel leggen.

Wat mag er voor jou veranderen in justitie?

Daar hoef ik niet lang over na te denken: digitalisering. Momenteel is er heel weinig gedigitaliseerd, terwijl dat de werkingsprocessen enorm zou vergemakkelijken. Of onnodige verplaatsingen om een document ergens op te halen of te ondertekenen.

Als jonge advocate heb ik ook binnen justitie een aantal principes opgemerkt waarbij je als buitenstaander vragen kan stellen. Waarom heeft bijvoorbeeld de oudste advocaat aan de balie steeds voorrang om te pleiten. Een jonge advocaat komt steevast achteraan de rij en kan zo soms tot 3 uur moeten wachten. Gelukkig zie ik binnen strafrecht steeds meer jonge mensen en vrouwelijke stagiairs. Het is dus geen mannenwereld meer.

Waarom Crimilex?

Ik heb destijds voor Crimilex gekozen omdat het gehele plaatje voor mij juist zit. Het is geen stijf bureau, je krijgt veel autonomie en er is veel vertrouwen tussen de collega’s onderling. We helpen elkaar en dat creëert een heel aangename werksfeer.

Daarnaast is er uiteraard Bart. Met meer dan 20 assisenzaken op de teller heeft hij veel ervaring om van te leren. En hij is bezig met de vernieuwing van justitie. Er zit een idee en visie achter.